BU NEDENLE, BİR DOKTORUN NASIL VE NE ŞARTLARDA YETİŞTİĞİNİ UNUTMAMAK LAZIMDIR.
Bir anne-babanın doktor bir evlat sahibi olmak için, ne büyük maddi-manevi külfete girdiğini çocuğu olmayan,yüksek okul okutmayan belki anlamayabilir ama, bir meslek erbabının ne zor şartlarda mezun olup insanlara derman olduğunu anlayabileceklerini düşünüyorum.
Bu sadece doktorlar için geçerli değildir.
- Hemşire,
- Hastabakıcı,
- Sekreter,
- Anestezi uzmanı
- Röntgen ve MR uzmanı,
- Müdür ve tüm benzeri idareci kadrolar ve daha birçok tıp personeli büyük fedakarlıkla yetişiyor.
Başımız, dişimiz ve daha vücudumuzun her bir uzvu için en ufak bir ağrıda derman aradığımız bu insanlardır.
Yerli yersiz doktorları meşgul edenimiz de vardır.
Utanmadan,elinde sihirli değnek varmış gibi, tıp mensuplarından mucize gerçekleştirmesini isteyenler, şiddet uygulayan medeni magandalar da vardır.
Buna rağmen her türlü tepki, saygısızlık ve magandalık diyebileceğimiz şiddete başvuran kendini vazifesinin kutsallığına harcayıp şifa olan doktorlarımız,hemşirelerimiz ve bilumum sağlık personellerimize ne kadar teşekkür etsek azdır.
Eskiden anne-babalar kızlarını evlendirirken, Avukat,mühendis ve Doktor olmasının yeterli bir referans olduğunu kabul ederlerdi.
- Film repliklerinde bile dilimize pelesenk olmuş, " beni ne doktorlar ne mühendisler istedi " sözü, doktorluk mesleğinin kutsallığı yanında prestijini de ifade ediyordu.
Türk filmlerinde bu repliklerle büyüdük.
Kısaca zor ve değerli bir meslektir bit tıp mensubu olmak...
Sizlerle gurur duyuyoruz.
14 Mart tıp bayramınız kutlu olsun