2011-12-16

2011 ABD

Mike Mitchell

Jesse McCartney, Matthew Gray Gubler, Amy Poehler, Jenny Slate, Jeremy Palko, Michael P. Northey, Andy Buckley, Luisa Doliveira, Heather Robbins, Tucker Albrizzi,

90 dakika

Serinin ikinci filminde Alvin, Simon ve Theodoreun bakıcısı Toby rolü için Chuck dizisinin başrol oyuncusu Zachary Levinin tercih edilmesinin, sincap üçlüsünü bugüne taşıma çabasının bir sonucu olduğunu da söyleyebiliriz. Zira, 9 Ocakta 3. sezonu başlayacak olan Chuck ile üne kavuşan Zachary Levi de, bugünün çocuklarının ve gençliğinin yakından takip ettikleri bir sima. Dolayısıyla, Levi, filme bugünden bir şeyler katmak için düşünülebilecek ideal isimlerden biri. Diğer yandan, Zachary Levinin filmdeki varlığı, fikir düzeyinde oldukça iyi bir işleve sahip olsa da, bu işlevin başarıyla pratiğe döküldüğünü iddia etmek pek mümkün değil. Çünkü Alvin ve Sincaplar 2nin senaryosunda gerçek karakterlerin gidişata dahil edilmesi için fazla çaba harcanmıyor. Bu durum, Alvin, Simon, Theodore ve kız arkadaşlarının hikayenin esas sürükleyicileri olmalarına olanak tanıyor. Böylelikle, sincaplar sadece dans eden ve şarkı söyleyen eğlence araçlarından öte kendilerine ait öyküleri, çatışmaları ve duyguları olan sahici karakterlere dönüşüyorlar. Fakat, bu tercih film içerisinde gerçek karakterler üzerinden anlatılan kimi yan hikayelerin amaçsız, işlevsiz ve sonuçsuz kalmasına da sebep oluyor. Dahası, sincaplar ve gerçek karakterler arasındaki paslaşmalar bu tercihten zarar görüyor. Oysa ki Alvin ve Sincaplar serisinin en önemli özelliği, sincap karakterler ve gerçek oyuncular arasında hem görsel hem de öyküsel açıdan eğlenceli bir bağ kurması. Herşeyden önce filmi görsel olarak etkileci kılan en önemli unsur, Alvin, Simon, Theodore ve kız arkadaşlarının gidişatta gösterilen gerçek mekanlarda izleyiciyi yadırgatmadan var olabilmeleri. Arka planla kusursuz biçimde uyum sağlayan ve bir noktadan sonra seyredenlere animasyon karakterler olduklarını unutturan sincaplar, Alvin ve Sincaplar 2nin görsel başarısını pekiştiriyorlar. Filmin öyküsüne göz attığımızda ise, aynı başarıyı bulmak pek de mümkün değil. Çünkü serinin ikinci filminin senaryosunda, gerçek karakterler ve sincaplar arasındaki etkileşim, neredeyse minimum düzeye indirgenecek şekilde tasarlanmış. Hikayenin ilk dakikalarında sakatlanan ve öykü dışına itilen Dave rolündeki Jason Leenin nadiren ortaya çıkışı filmin en büyük handikapı. Öte yandan, Zachary Levi tarafından canlandırılan Toby karakterinin, sincapların yaşantısına etki etmeden hikayeyi teğet geçmesi ise filmin çuvalladığı en bariz nokta. Bununla birlikte, her ne hikmetse kendilerini bir anda okulda, hem de lise seviyesinde bulan Alvin, Simon ve Theodoreun okuldaki gerçek oyuncular tarafından canlandırılan karakterlerle olan etkileşimleri de hem işlevsiz ve sonuca bağlanmayan yan öykülerin içine yedirilmiş durumda hem de akla yatkınlıktan uzak. Bütün bu eleştirileri bir kenara bırakırsak, Alvin ve Sincaplar 2, sincaplarla yeniden buluşmak isteyen izleyicileri çok da hayal kırıklığına uğratmayan bir film. Çünkü eğer hikayedeki anlatım bozukluklarını bir kenara bırakırsak, serinin ikinci filmi tıpkı ilk film gibi görsel açıdan oldukça tatmin edici. Filmi orijinal dilinden izlemek isteyenler için Alvin ve Sincaplar 2nin hem Türkçe dublajının hem de çevirisinin son derece başarılı olduğunu da eklemek gerek. Bunun yanında, Theodoreun tombiş yanakları ve kocaman gözleriyle sergilediği insanın içini ısıtan performans da filmi izlenesi kılan önemli bir unsur. Dolayısıyla Alvin ve Sincaplar 2, belki serinin en iyi filmi değil. Ancak kankalara buluşmak için güzel bir bahane.