Issız oda… 

Dönüp dolaşıp aynı noktaya geldiğim düşünceler silsilesi… Belki hayatımın en güzel günleri belki rotayı değiştirip en güzel günlere kapı aralama vakti. Titreyen ellerimi, yalnızca ıslanmış kirpiklerimi kurutmak için kullandığım, boş döngülerin gerçekleştiği bir zaman dilimi. 

Bekliyorum… 

Öylece bekliyorum. Biliyorum, beklemek insana bir şey vermez. Zira hayat bana güçlü olmayı öğretti. Asla pes etmemeyi, sadece ondan istediğimizi vereceğini… Ancak benim öğrenmeyi atladığım bir şey vardı: Bazen hiçbir sebep yokken kaybedebilir insan. Aslına bakarsan her şey mükemmeldir, kazanmak için tüm hazırlıklar bitmiştir fakat kaybetmek gerekir ve kaybederiz. Çünkü biz bilmeyiz lakin kaybetmek çoğu yerde pek çok şey kazandırabilir. 

Ve ben kazanmak için kaybettim. 

Tüm serüvenim bundan ibaret.

(Tanıtım Bülteninden)