Ayrılık düşer bazen yolumuzun üzerine... "Kimin Bu?" der, hemen alırız yerden. Hâlbuki almasak, tutmasak, sahibi için saklamasak bize yapışacak, bizi kovalayacak değildir. Peşimize düşecek değildir. Zira o bize âşık değildir. Lakin insan, bir yönüyle hep gitmeye müpteladır. Gelip ayrılık onu bulmasa da o gider, mutluluk sarayının kapılarını kırar, ayrılığı bulur. Bu roman sanıyorum biraz da bunun öyküsü. Yani bile bile yaşanan, aranılan, arzulanan, ayrılıkların öyküsü. Hüsnün değil, hüznün öyküsü