Bir askeri öğrencinin en büyük hayali mezuniyet günü kepi havaya fırlatırken tribünde ailesini ağlatıp gururlandırmaktır. Askeri okulda ne kadar acı çekerse çeksin, ne zorluklara göğüs gererse gersin önemli değildir onlar için. Aileleri bilmez zaten onların çektiği zorlukları o okuldayken. Anlatmaz ki hiçbiri annesine babasına. Soğuk odada yatarsın, titreyerek uyanırsın. Annen “Oğlum sıcak mı odalarınız?” diye sorar, dersin ki “Herhalde anne. Bakıyorlar bize burada. Sıcacık hem de.” Anlatmaz ki hiçbiri askeri okulda geçen uykusuz, hasta geceleri. Üzemezsin çünkü aileni. Onların tek ağlamasını istediğin yer mezuniyet günü o tribün sandalyeleridir.
Maalesef hayalimiz olan o gün, hayalimiz olarak kalacaktı...
(Tanıtım bülteninden)
