Yaşlı bir kadının dramını dile getiren Tümkasder başkanı Murat Çalık ve ekibi,Azime teyzenin çaresizliğine yardım çağrısı yaptı.İşte o çağrı;
Lütfen, vicdanınızın sesine kulak verin…
“Azime Teyze’nin sefalet yüklü dramı!..”
Bizi bağışla Azime Teyze… Siz fakirliğin, hüznün, gözyaşının içindeyken biz, sofraya getirilenleri beğenmedik… Tıka basa doldurduğumuz tabaklarımızdakilerin dibinde kalanları bile çöpe attık… Biz bir giydiğimizi bir daha giymedik… Vicdan iflas etti… Kör olası fakirlik diyen şair bile isyan etti…
Azime Teyze eşini kaybetmiş, 65 yaşında. Yıllarını acılarla, gözyaşları içinde geçirmiş bir hanımefendi. Yaşadığı dram ise yürek burkan iç içe hikayeleri içinde barındırıyor. Tek gözlü odasında, dört torunuyla yaşam mücadelesi veren Azime Teyze’nin yaşadıkları, acılarla dolu. Açlık, sefalet, gözyaşı Azime Teyze’nin tek gözlü odasının temelini oluşturuyor. Suları akmıyor, çünkü faturaları ödenmemiş… Elektrikleri yok, çünkü faturalarını ödeyememişler. Yedikleri bir kap çorbayı da mahallelinin kendilerine kıt kanaat imkanlarla el uzatmasıyla karşılayabiliyorlar.
Oğulları varmış ama, iki oğlu da annesini bırakıp gitmiş, bir daha geriye dönüp annelerini arayıp sormamışlar. Bir anneleri var mı yok mu diye hatırlamamışlar bile. Çocuklarını da bu yaşlı başlı kadıncağızla bir başına bırakmışlar. Çocuklarımızı yanımıza alalım diye düşünmemişler bile. Azime Teyze, “Ben açlık içinde de olsam, sefalet içinde de olsam, evladım yerine koyduğum torunlarıma Tüm gücümle ölünceye kadar bakacağım. Ben onların hem anası hem babası olacağım” diyor.
Evlerinin damı akıyor… Çekilen acılar, sancılar, dram yüklü hayatların ezikliğini yüreğinizin en derinine kadar hissedebiliyorsunuz. Duvarlarda garibanlığın, ihtiyaç sahibi olmanın yoğun izlerini buluyorsunuz. Yoksulluk nedir bilir misin? Diyen şairin Azime Teyze’nin kulübesine girip, bu atmosferi teneffüs etmesi gerek.
“Ey vicdan neredesin?”…Bizi bağışla Azime Teyze… Öyle dalmıştık ki kendi işimize, gücümüze ve kendimizle ilgili uğraşlara, siz açlıktan uyuyamazken bizler mükellef sofralarımızda kurulup yemeklerimizi yedik, sıcak yataklarımıza uzandık tok uyuduk. Bizi bağışla Azime Teyze… Biz, sofraya getirilenleri beğenmedik… Tıka basa doldurduğumuz tabaklarımızdakilerin dibinde kalanları bile çöpe attık… Doyduğumuz için şükrettik, ama şükrün, gerçek şükrün paylaşmak olduğunu unuttuk. Bizi bağışla Azime … Siz açtınız, siz açıktaydınız…. Siz fakirliğin, hüznün, gözyaşının içindeyken biz bir giydiğimizi bir daha giymedik… Hesaplar yaptık… Ama, yanı başımızda sizin fakirliğinizin toplumsal yükümlülüğünü görmezden gelerek gündelik işimize gücümüze baktık… Bizi bağışla Azime Teyze… Vicdan iflas etti… İzan iflas etti… Kör olası fakirlik diyen şair bile isyan etti…
Bu drama sessiz kalmamak, Azime Teyze’nin dört torunuyla hayatını sürdürebilmesi için lütfen 0507 286 75 30 no’lu telefonla irtibat kurunuz.
Lütfen, vicdanınızın sesine kulak verin… Uzatın elinizi…
