Cem Yılmaz, Vogue dergisinin Şubat 2019 sayısına röportaj verdi. Karakomik Filmler ve dünya prömiyerini Londra’da yapacağı yeni şovuyla karşımıza çıkmaya hazırlanan Cem Yılmaz, oğlu Kemal'i ve bir süredir birlikte olduğu Defne Samyeli ile ilişkisini anlattı. İşte Yılmaz’ın sözlerinden satırbaşları...
“90’ların başında 17-18 yaşındaydım. İçine kapanık demeyeyim bu işlerin köküyle çok ilgilenen bir çocukluk geçirdim.Her Şey Çok Güzel Olacak’ta Mazhar (Alanson) abinin oynadığı karakter kendi fotoğrafını kesip Porsche’nin içine koyar. O bendim işte. Fotoğrafları kesip kesip kendimce afişlerde en başlarda yer aldım. Filmlerde oynadım. Yazdım. Çizdim."
"Çocuklukta bunları insanlara gösterme meselesi aileyle sınırlı oluyor. Bir Türk filminden sahne oynuyorsun… ‘Vay be ne güzel yaptı’ diye herkes gülüyor. Ama biraz sakalın çıkınca, 17 yaşına gelince ‘Ben bunları nerede yapacağım’ duygusu geliyor.”
“Üniversitenin birinci sınıfındayken ankesörlü telefonun başında ağlamıştım işte. Telefonla dergiye başvurdum. Dediler ki ‘Bu şekilde adam almıyoruz.’ Zaten ‘Merhaba, ben dergiye gelebilir miyim?’ diyen adam mı alınır dergiye? Çizersin götürürsün. Ağlamıştım gerçekten. Üzülmüştüm çünkü. Ne bekliyorsam; ‘Gel o zaman sana kapak çizdireceğiz!’ mi diyeceklerdi? Birkaç sene sonra gidebildim. Ama 19 yaşında dergiye başlarken de ‘Ulan geç kaldık be!’ diye düşünmüştüm. Geçenlerde bana, Sinemada 20. Yıl Ödülü verdiler. Daha dün başlamışım gibi gittim aldım. Yirmi sene geçtiğinin farkında bile değilim. Önemli de değil zaten. Bir tane berbat iş her şeyi berbat edebilir.”
“Ne iş yaptığımı Kemal'den duydum bir keresinde. Üç yaşındayken, kendisiyle yaşıt bir arkadaşına anlatıyordu. Yürek burkan bir sahneydi. ‘Biliyor musun benim babam Cem Yılmaz’ dedi çocuğa. Arkadaşı ‘Ne iş yapıyor?’ dedi. ‘Akrobatistan, insanları güldürüyor’ dedi Kemal."
"Akrobatistan ne ya? Ne iş yaptığımı bilmiyor ama oğlandan çok memnunum. Bana kendi çocukluğumu hatırlattığı için çok hoşuma gidiyor. Kendi havasında bir herif. İnşallah iyi bir insan olur."
“Çok uzun yıllar devam edecekmiş bu ilişki gibi bir his var içimde... O his güzel. Çok iyi arkadaşız. Çok da mutluyuz. Daha başlamamış gibiyiz.”
“Herkes ilişkisinden masalsı bahsediyor. Öyle şeyler söylemekten utanırım. Bize yakıştırmam. Masallar gibi değil…”
“Bana yıllar ne öğretti biliyor musun, köklere dönülmesi gerektiğini. Köklere dönüldüğü zaman insan mutlu olabilir çünkü. Çocukluk çok kıymetli bir şey. Ben memleketi çok çocuksu buluyorum. Yaptığı toplumsal, kitlesel yanlışları da çocuksuluğa bağlıyorum. Çocuk bencildir, bazı evrelerinde empatiden yoksundur. Kötülükler bu çocuksuluktan geliyor. Ama çocuğun masum tarafları da var. Madem çocukluk yapıyorsunuz, masum taraflarını da sahiplenin çocukluğun. Mesela çocuk önyargılı da değildir. ‘Şu adam kötüdür’ diye bir önyargısı gelişmemiştir. O özelliğini de al çocuğun. O yüzden köklere dönmeli.”
