“Kendini “kaldırımların adamı” olarak tanımlamayı gayet doğal buluyordu. Çünkü işsiz kalışıyla yaşam biçimi epeyce değişmiş, uzunca bir süredir günlerini kaldırımlar üzerinde geçirmeye başlamıştı. Hayatın kaldırımlardan görünen haline tanık oluyor, yaşananları oradan, ayaküstü yorumluyordu artık.”